​Merhaba ben Seviçn Apaydın,

​

​

      Seksenlerin sonunu yakalayamasam da doksanların başında çocukluğunu yaşayan şanslı kişilerden biri…
      Her çocuk gibi normal bir çocukluk, her bir evin bir kızı gibi normal bir ergenlik sonrası her üniversite öğrencisi gibi normal bir üniversite hayatı yaşadım. Bütün bu normalliklerin arasında beni diğerlerinden farklı kılan ne merak ettim ve kendimi bulmak için yazdım. Yazdıkça sorularıma cevap buldum, sorunlarıma çözüm ürettim, hayal kırıklıklarımı onardım, hayallerime, fikirlerime harflerden ufacık bir dünya yarattım. Bu dünyaya okyanuslar, okyanuslara balıklar, bu dünyaya kıtalar, kıtalara insanlar, bu dünyaya ormanlar, bu ormanlara hayvanlar koydum. Bazen okyanustaki büyük balık oldum, küçük balıkları yuttum bazen de ormandaki renkli kuş oldum ama genellikle metropolde yaşayan güçlü kadın olmayı seçtim. Güçlü kadın olabilmek için çok çalıştım. Çoğu zaman kaybettim ama kaybettim sandıklarımı çoğu zaman kazandıklarım olduğunu fark ettim.
 

       Şimdi hayallerine bir adım kalmış, güçlü kadın görünümünde, ufacık bir kız çocuğuyum. Basamakları tırmanırken ufacık kız çocuğunun, kırmızı rugan papuçlarının götürdüğü yere gidiyorum. İşte o basamağın ilk adımlarındaki heyecanlar;